از اروپا تا آمریکا – از آشویتس تا غزه: بخش اول
نگرشی چند بُعدی به جنایت های غیر بشری صهیونیسم، در سرزمین های اشغالی فلسطین
مقاله پژوهشی که در پیش روی دارید، حاصل «تحقیقات فشرده» و گردآوری علمی – آکادمی می باشد، که بر حسب مباحث، مطالعات و منابع تاریخی نگاشته شده است. این مقاله از انگلیسی به فارسی ترجمه شده است. در بخش آخر این مقاله، فهرست منابع مطالعاتی را مشاهده خواهید نمود
بخش اول
از اروپا تا آمریکا
سرزمین ملت ها، با جمعیتی زیاد به عنوان قوم های مختلف بومی، که فرهنگ تقریباً مشابهی داشتند، که قبل از نفوذ مهاجران اروپایی صاحبان واقعی آن سرزمین بودند. طی تحقیقات و مطالعات تا جایی که ثبت شده است، بین سالهای ۸۷۱ تا ۱۲۷۹ شمسی، حدود ۱۲ میلیون انسان از عشایر بومی با فرهنگ غنی منحصر به فرد، توسط مهاجران اروپایی به آن سرزمین به قتل رسیده اند (نسل کشی)؛ در همان سرزمینی که امروز آن را ایالات متحده آمریکا می نامند!
اما از سوی دیگر، در همان موضوع قتل، و عامل کشتار بومیان که در واقع عشایر می باشند، به عنوان نسل کشی: به تحقیقات مورخی اشاره می کنیم. تعیین دقیق ارقام ساکنان بومیان قاره آمریکا، قبل از استعمار اروپایی ها دشوار بوده است. در پایان قرن بیستم، اکثر محققان بطور تخمینی بسوی ۵۰ میلیون گرایش داشتند. در حالی که، برخی از مورخان و باستان شناسان، ارقام دیگری اضافه نمودن؛ که ۱۰۰ میلیون یا بیشتر برآورد شده است
در دوره مذکور و با تحقیقات کلیِ جدید تر، حداقل ۱۳۰ میلیون از قبایل بومی آمریکا و سفید پوستان اروپایی، تخمین زده می شود که در نسل کشی های مختلف و همچنین یخبندان، تجاوزهای دسته جمعی، گرسنگی اجباری، جنگ های تحمیلی، برده داری تحمیلی توسط مهاجران اروپایی و همچنین بیماری های همه گیر ناشناخته اروپایی؛ جان خود را از دست داده اند. اگرچه، در میان، اروپایی ها مرگ ناشی از سرمای زمستان، یا کشته شدن توسط سایر بومیان آمریکا یا سایر اروپایی ها ثبت شده است.
واکنش ها و برخوردهای مهاجران اروپایی در مورد عشایر بومی آمریکا
– هیچ یک از عشایر بومی حق صحبت به زبان خود را نداشتند
– عشایر بومی حق برگزاری مراسم سوگواری، جشن سنتی قبل از شکار فصل، ستودن پروردگار خالق هستی را نداشتند
– عشایر بومی همیشه با فشار اروپایی ها مجبور به کوچ اجباری شدند، خانه و زندگی خود را به مناطق مختلف ناخواسته بایر نقل مکان دادند. در غیر اینصورت، بومیان عشایر از دریافت آذوقه ایی که به آنها قول داده شده بود محروم می ماندند.
– عشایر بومی به طور جدی جزو حیوانات محسوب می شدند
– بوفالو و سایر حیوانات زنده که غذای عشایر بومی به حساب می آمد، توسط شکارچیان اروپایی و همچنین جویندگان طلا؛ فقط برای پوستشان سلاخی شدند.
– اگر هر عشایر بومی انگلیسی صحبت نمی کرد، از حاشیه جامعه هم ترد می شد
– شهرک نشینان اروپایی حق کشتن هر عشایر بومی را داشتند
عبارات معروفی در میان مهاجران اروپایی در مورد بومیان وجود داشت: یک سرخپوست خوب، یک سرخپوست مرده است
(فیلیپ هنری شریدان، ژنرال ارتش آمریکا، ۱۲۴۸ ش.).
برای سال های متوالی، بسیاری از عشایر بومی در همان سرزمین موعود، تبعید، تنبیه، و مجازات شده؛ و در آخر کشته شدند. (این آغاز اولین تمرین تحریم غرب بر دیگران ملل بود). در آمریکای شمالی و پیش از استعمار، این سرزمین مهد شمار زیادی از زبانهای گفتاری و تاریخی بوده. با این حال، بسیاری از این زبان‌ها در نتیجه سیاست‌های یکسان سازی زائرین اروپایی، که به مرور زمان سرزمین بومیان را تصاحب نموده، و به شکل اروپایی دولت تشکیل داده، در نتیجه موجب از میان برداشتن چرخش فرهنگ زبانهای مختلف شد.
عشایر بومیان آمریکایی درآغاز دهه ۱۱۷۹ ش. از جوامع خودشان تبعید و رانده شده، و به قرارگاه‌های خاصی در بیابان هایی بدور از زائرین اروپایی بنام (رزرواسیون) اجبارا فرستاده شدند. هجوم شتابزده اروپایی ها از ابتدا برای تصاحب زمین بوده. زمین ها تصاحب شده، که بعدها بانکدارهای بریتانیا تصاحب را برعهده گرفتند؛ و به دیگر زائرین اروپایی فروختند. از ابتدای ورود اروپایی ها تا حدود ۲۵۰ سال بعد، جنایات و جنگ های متعددی در نسل های مختلف علیه عشایر بومی آمریکا صورت گرفت. بیش از یک قرن است که شایعات بی منبع ایی از دنیای غرب در مورد پوست سر مهاجران اروپایی را کندند توسط قبایل بومی آمریکا وجود دارد که داستانی بی اساس است. بر اساس یافته‌های باستانشناسان اروپای شمالی، یکی از اولین نمونه‌های «کندنِ پوست سر» به دوره میان سنگی بازمی‌گردد که در یک گورستان شکارچی- گردآورنده در سوئد یافت شد
همچنین، چندین بقایای انسانی از فرهنگ تمدن ارتپولی در عصر سنگ در دانمارک شواهدی از پوست سر کندن دارد. کندنِ پوست سر، یکی از روش‌های فرهنگی خاص بود که مهاجران اروپایی با خود به سرزمین موعود یا آمریکای امروزی به ارمغان بردند. در قرن ۱۱۷۹ ش. مستعمرات کانکتیکات و ماساچوست در آمریکا برای سر سرخپوستان کشته شده و بعدا فقط برای پوست سر آنها جوایزی ارائه می نمودند. بنابراین، برخی از عشایر بومی آمریکا این روش را یاد گرفته اند و تلافی جویانه در جنگ با سفید پوستان همین روش را انجام دادند. بر اساس تحقیقات مورخان، بین سالهای ۱۱۸۳ تا ۱۲۹۷ شمسی؛ در مجموع ۶۲ جنگ یا ستیز خونین بین عشایر بومیهای امریکا و مهاجران اروپایی رخ داد ( آ. تروئر ۲۰۱۷). تعریف قانونی قتل عام نمونه ای از کشتن تعداد زیادی از انسان های معمولاً درمانده تحت شرایط ظالمانه است. …ادامه در بخش دوم
